Bitcoin: de ultieme vorm van energie
Liefde, geweld en geld zijn aan elkaar gerelateerd door hun verbinding met energie. Als digitale representatie van energie is bitcoin de betere opslag van energie.
“’But how is [Bitcoin] digital energy; how do you get it back to being energy?’ The answer is, I send a billion-dollar block of it to Tokyo, I run it through an exchange … I convert it back into yen and I take the yen and I buy electricity from the Tokyo Power Company.” – Michael Saylor
De meeste Bitcoiners zien bitcoin als digitale energie. Sceptici stellen dat dit standpunt inconsistent is met de fysica, of gewoon een metafoor dan wel valse bewering is. Al het geld vertegenwoordigt eigenlijk de opslag van energie. De auteur beargumenteert dat bitcoin simpelweg het beste geld is dat beschikbaar is. De auteur ziet echter interessante parallellen met liefde en geweld als alternatieve methoden om energie te bundelen en wil ook zijn licht laten schijnen op deze gebieden.
Allereerst, wat is energie? Volgens Britannica:
“Energy, in physics: the capacity for doing work. It may exist in potential, kinetic, thermal, electrical, chemical, nuclear, or other various forms. All forms of energy are associated with motion. For example, any given body has kinetic energy if it is in motion. A tensioned device such as a bow or spring, though at rest, has the potential for creating motion; it contains potential energy because of its configuration.”
Energie is pas zinvol als het kan worden beheerst of bestuurd. Vóór de uitvinding van elektrische toepassingen werd elektriciteit niet als een vorm van energie gezien. Het apparaat om energie om te zetten is dus minstens even belangrijk als de energie zelf.
De moderne mens heeft apparaten uitgevonden die het mogelijk maken verschillende energievormen te gebruiken en te schalen. Ons oorspronkelijk energie conversie apparaat is de eigenschap van het menselijk lichaam om chemische energie in ons voedsel in kinetische energie om te zetten die we inherent beheersen. Menselijke energie blijft extreem waardevol, ongeacht de beschikbaarheid van andere energiebronnen op grote schaal.
Ondanks de vrij beperkte energieproductie is de mens geëvolueerd om erg efficiënt te zijn. Verondersteld dat een volwassen werkkracht 2.000 calorieën (voedsel) per dag verbruikt, kan de verhouding berekend worden waarmee we onze eigen energie beheersen:
Berekening van menselijke energie
Bij een verhouding van 98.5W zal een mens die 40 uur per week werkt, ongeveer 200 kWh aan werk uitvoeren in een jaar. In vergelijking met elektrische omzettingsapparaten is dit een minuscule hoeveelheid werk. Als deze persoon echter een jaarsalaris heeft van € 50.000, zou de waarde van hun energieproductie € 250 per kWh bedragen. De extreem hoge waarde van menselijke energie is grotendeels te danken aan het vermogen om te leren, zich aan te passen, oplossingen te bedenken en andere energievormen in te zetten die waardevol zijn voor de samenleving.
De energie die geleverd wordt door elk individu, wordt exclusief beheerst door deze persoon. Een individu beslist zelf om haar of zijn arm op te tillen. Het individu is daarom de enige persoon die controle heeft over de acties van de chemische energie omzettingsapparaat (lichaam). Hierdoor is de mensheid continu op zoek naar antwoorden op de vraag: “Hoe kunnen we andere mensen overtuigen hun energie te kanaliseren naar een specifiek werkgebied?”
Onze soort heeft veel manieren bedacht om mensen te motiveren hun energie te richten op een specifieke taak. In dit artikel worden drie brede categorieën besproken:
Liefde
Liefde is geëvolueerd als onderdeel van de menselijke samenleving. Het is de reden dat ouders ervoor kiezen hun energie te besteden aan het voorzien in de behoeften van hun kinderen. In het algemeen maximeert liefde de efficiency van menselijke energie, omdat mensen die door liefde gemotiveerd worden om samen te werken, oprecht willen dat hun werk de best mogelijke uitkomst oplevert. Liefde is een vrijwillig, decentraal middel om menselijke energie te bundelen. Elk lid van de samenleving kan ervoor kiezen om een ander mens al dan niet lief te hebben. Liefde kan niet worden afgedwongen.
Liefde is moeilijk te schalen. Een mogelijke reden hiervoor zou gerelateerd kunnen zijn aan Dunbar’s number, dat een voorgestelde cognitieve limiet is voor het aantal mensen met wie je een stabiele sociale relatie kunt onderhouden. De auteur is van mening dat de verbinding met God, dan wel Natuur of het Universum, mensen in staat stelt om liefde te schalen voorbij Dunbar’s getal. Zijn gedachten over dit onderwerp zijn voor een andere keer.
Geweld
Geweld, of de dreiging van geweld, kan ook gebruikt worden om menselijke energie te kanaliseren. Beheersing van energie via geweld heeft haar wortels in de evolutie van het leven op deze planeet. Een eigenschap van geweld, waardoor het zo’n effectief middel is om menselijke samenwerking af te dwingen, is dat het schaalbaar is. Geweld kan ook worden opgeschaald door de ontwikkeling van wapens die menselijke energie kunnen vergroten, of door de inzet van meer krachtige energievormen, zoals buskruit, splitsing (fission), samensmelting (fusion). Daarnaast kan, in tegenstelling tot liefde, geweld worden opgeslagen voor toekomstig gebruik. Dit biedt de mogelijkheid om de dreiging van geweld op te schalen als een middel voor het bundelen van menselijke energie.
Geweld is echter een niet-vrijwillige, gecentraliseerde oplossing voor het schalen van samenwerking. Geweld centraliseert macht omdat het diegenen met de machtigste wapens bevoordeelt, waardoor zij de mogelijkheid krijgen om nog machtigere wapens te ontwikkelen. Deze centralisatie heeft geleid tot suboptimale uitkomsten voor de mensheid als geheel. Het is in het algemeen een inefficiënt middel gebleken om menselijke energie te managen. Gedwongen arbeid zal nooit zo efficiënt zijn als vrijwillige arbeid. Gecentraliseerde besluitvorming zal nooit beter zijn dan gedecentraliseerde besluitvorming.
Geld
Dat brengt ons bij geld. De uitvinding van geld heeft mensen in staat gesteld om samenwerking te schalen voorbij Dunbar’s getal, zonder de noodzaak van liefde of geweld. Geld motiveert mensen hun energie in te zetten voor andermans doelen door te beloven dat, het voor hun werk ontvangen geld, in de toekomst gebruikt kan worden voor de inzet van de energie van andere mensen. Net als geweld kan geld ook worden opgeslagen voor toekomstig gebruik. Geld is een batterij van menselijke energie. De batterij wordt opgeladen als je voor iemand anders werkt, en wordt ontladen als iemand anders voor jou werkt. Daarom vertegenwoordigt geld energie.
In tegenstelling tot geweld, heeft geld de ontwikkeling van decentrale besluitvormingssystemen mogelijk gemaakt. Geld heeft de opkomst van economieën mogelijk gemaakt waar alle mensen vrijwillig deelnemen in het bepalen van de waarde van verschillende vormen van arbeid. Hierdoor kunnen beslissingen over wat de samenleving nodig heeft, worden bepaald door de markt, waarbij elk mens bepaalt wat hij of zij bereid is te betalen voor bepaalde goederen en diensten. In vergelijking met geweld, is geld een aanzienlijk efficiëntere schaaloplossing om mensen te motiveren hun werk te richten op een specifiek doel.
Alle vormen van geld kunnen echter worden gecorrumpeerd door geweld. Geld, zoals het leven, kan gestolen worden door gebruik van geweld. Gedecentraliseerde markten kunnen gecentraliseerd worden wanneer geweld, of de dreiging met geweld wordt ingezet om menselijke acties te beheersen. In vroegere samenlevingen, toen overheden besloten geweld in te zetten om welvaart te vergaren, moesten ze het geld fysiek van hun burgers of andere externe entiteiten afnemen. Na de uitvinding van nucleaire wapens waren de dreiging van geweld en de kosten van oorlog onvoorstelbaar groot geworden. Overheden zijn overgegaan op het drukken van geld om welvaart te blijven vergaren. Papiergeld dat gedrukt kan worden, verandert radicaal de schaal waarop overheden geld kunnen verzamelen en inzetten.
De hoeveelheid werk dat met deze gestolen waarde verricht kan worden, neemt echter áf in de tijd door prijsinflatie. Zodra het nieuw gedrukte geld de economie binnenkomt, houdt het gedecentraliseerde marktprijsmechanisme rekening met het nieuwe geldaanbod. Het laat alle prijzen relatief stijgen ten opzichte van de hoeveelheid waarde die het individu toekent aan zijn of haar eigen menselijke energie. Omdat de deelnemers in een economie gedwongen zijn de prijs van goederen en diensten continue aanpassen, biedt dat ook de mogelijkheid om de waarde te beïnvloeden die elk mens toekent aan de eigen arbeid. Deelnemers zouden minder waarde kunnen toekennen aan hun eigen werk. Dat leidt ertoe dat goederen en diensten na een inflationaire gebeurtenis relatief lager geprijsd worden. Als de lonen de inflatie niet bijhouden, kan dat als een signaal worden gezien dat marktparticipanten minder waarde toekennen aan de inzet van hun eigen energie.
Alhoewel overheden geld kunnen verdienen door belasting op diensten te heffen die als waardevol worden gezien door haar burgers, bijvoorbeeld de bescherming van fysieke eigendomsrechten, is het grootste deel van de monetaire energie, dat gecontroleerd wordt door moderne overheden, gestolen. Dit wordt voornamelijk gedaan door met de inzet van geweld te dreigen en op deze manier de controle over de gelddrukpers te behouden.
Bitcoin
Gebruikers van bitcoin – zoals gebruikers van alle andere vormen van geld – kunnen worden onderworpen aan geweld, of aan de dreiging hiervan, als middel om hun welvaart gedwongen af te staan. Het geweld nodig voor het opeisen van bitcoin bij iemand die het beheer heeft over eigen private keys, moet echter met bijzondere precisie worden uitgevoerd. Kogels noch massavernietigingswapens zijn effectieve geweldsmethoden om bitcoin te stelen. De vormen van geweld nodig om bitcoin via dwang op te eisen, zijn niet schaalbaar zoals traditioneel geweld. Daarom is bitcoin sterk resistent tegen diefstal door geweld.
Ook is het niet mogelijk de waarde van bitcoin te stelen via aanbodinflatie. Alhoewel het aanbod van bitcoin in circulatie toeneemt in de tijd (met een exponentieel dalende snelheid), is de inflatievoet publieke kennis. Deze informatie kan worden meegenomen in het beprijzen van goederen en diensten. Ook is er 100% marktconsensus over wat er met de aanbodinflatie van bitcoin moet gebeuren. Nieuw-gemijnde bitcoin units worden exclusief gebruikt voor betalingen aan bitcoin miners die zorg dragen voor de veiligheid en transactieverwerking.
Tijdens eerdere fasen in het bestaan van bitcoin als geld, droegen alle houders van bitcoin bij aan de veiligheid van bitcoin als ook het budget voor transactieverwerking via een exponentieel dalende inflatiebelasting. Op dit moment wordt 98% van de opbrengst van de miners geleverd door de jaarlijkse inflatievoet van 1,74%. Deze zogeheten block opbrengst zal elke vier jaar halveren. In de toekomst zal het veiligheidsbudget volledig worden gefinancierd door marktparticipanten die transacties doen over het Bitcoin netwerk, en hiervoor dus transactiekosten moeten betalen. De block opbrengst is daarom een tijdelijke maatregel die ontworpen is om de veiligheid van het netwerk te subsidiëren, terwijl bitcoin nog in ontwikkelingsstadium is. Deze vorm van belasting zou dus, in plaats van als diefstal, gezien moeten worden als een collectieve betaling voor een waardevolle dienst.
Voor het bereiken van onze talrijke doelen heeft de mens verschillende vormen van energie-omzettingsapparaten uitgevonden. De mens blijft zelf echter één van de meest efficiënte, flexibele en waardevolle bronnen van energieomzetting die beschikbaar is. Daarom blijft het voor de menselijke beschaving essentieel om de richting van de menselijke energie te beheersen. Alhoewel iedere mens controle heeft over eigen energie, kunnen we gemotiveerd worden samen te werken door methoden als liefde, geweld en geld.
Historisch gezien is liefde niet in staat gebleken schaalbaar te zijn, zoals geweld en geld. Ondanks het feit dat geweld schaalbaar is, is deze inefficiënt. Menselijke vooruitgang wordt niet optimaal gemanaged door centralisatie van macht en besluitvorming. Geld biedt een efficiëntere schaaloplossing voor het kanaliseren van menselijke energie, maar is in de geschiedenis onderhevig geweest aan geweld op grote schaal. Ook kunnen op fiat gebaseerde monetaire eenheden worden gestolen dan wel worden uitgehold door inflatie. Bitcoin is een nieuwe vorm van geld dat niet onder dwang kan worden opgeëist, noch gestolen kan worden via geldontwaarding.
Bitcoin vertegenwoordigt een mogelijkheid om geld te beschermen tegen de invloed van geweld, schaft ongevraagde en ongewenste inflatie af en herstelt gedecentraliseerde marktsignalen die van hoge kwaliteit zijn. De maatschappij zal tijd nodig hebben deze voordelen te beseffen. Bitcoin is nog steeds jong in vergelijking met andere vormen van geld, de adoptiegraad is nog relatief laag. Zodra meer mensen begrijpen dat geld een representatie is van menselijke energie, zullen mensen om beter geld gaan vragen. Als dat eenmaal gebeurt, zal bitcoin er voor deze mensen zijn.