De Euraziatische Economische Unie versnelt

Het eerste Euraziatische Forum vond deze week plaats op een erg gevoelig geopolitiek moment in Bishkek (Kyrgyzstan). De Russische minister van buitenlandse zaken Sergei Lavrov benadrukte dat “the West has declared total war against us, against the entire Russian world. Nobody even hides this now.”

Het is altijd belangrijk te onthouden dat Oekraïne, vóór Maidan in 2014, de mogelijkheid had om een volwaardig lid te worden van de Eurasian Economic Union (EAEU), gecombineerd met een losse samenwerking met de EU.

De EAEU bestaat uit vijf volwaardige leden: Rusland, Kazachstan, Kyrgyzstan, Belarus en Armenië.  Slechts 14 landen stuurden delegaties naar het Euraziatische forum, waaronder China, Vietnam en de Latijns Amerikaanse landen.

Tegen 2025 zullen de aangesloten landen hun wetgeving rondom financiële markten moeten harmoniseren. En dat is direct gerelateerd aan hetgeen waarmee het uitvoerend orgaan van de EAEU, geleid door Sergey Glazyev, intensief mee bezig is: het in grote lijnen ontwerpen van een alternatief financieel/economisch systeem. In het Westen staat dit systeem ook wel bekend als Bretton Woods 3.

Het Euraziatische Forum werd gevestigd door de Supreme Eurasian Economic Council. Het expliciete doel is om de economische samenwerking tussen EAEU-leden te verdiepen. Het komt dan ook niet als een verrassing dat het thema van het forum “Eurasian Economic Integration in the Era of Global Shifts: New Investment Opportunities” was, gericht op strategische ontwikkelingen op het gebied van industrie, energie, transport, financiën en digitalisering. 

Veel convergerende strategieën

De speech van President Poetin tijdens de plenaire sessie was vrij onthullend. Om de omvang van wat er op het spel staat te bevatten, is het van belang om het concept van het Greater Eurasian Partnership te herinneren dat door Poetin in 2016 werd gepresenteerd op het St. Petersburg Economic Forum. Dit concept was gericht op een “more extensive Eurasian partnership involving the Eurasian Economic Union”, waaronder China, Pakistan, Iran en India.

Poetin benadrukte dat de drijfveer voor het ontwikkelen van relaties “within the framework of the Greater Eurasian Partnership” (…) “was not the political situation but global economic trends, because the centre of economic development is gradually – we are aware of this, and our businesspeople are aware of this – is gradually moving, continues to move into the Asia-Pacific Region.”

Hij voegde daaraan toe dat “onder de huidige internationale omstandigheden wanneer, jammer genoeg, traditionele handels- en economische relaties en toeleveringsketens verstoord worden, een Greater Urasian Partnership een steeds meer speciale betekenis krijgt”. Poetin legde niet alleen een direct verband met het Greater Eurasian Partnership en de EAEU-leden maar ook met leden van BRICS, zoals China en India, de Shanghai Cooperation Organization (SCO), ASEAN en andere organisaties.

En dat is de kern van het gehele, voortgaande, meerlaagse proces van Euraziatische integratie. Met de door China geleide New Silk Roads die samen komen met de Euraziatische Economische Unie, de SCO, BRICS+ en andere convergerende strategieën.

Lavrov zei deze week dat Argentinië en Saoedi-Arabië zich willen aansluiten bij de BRICS. Ook vertelde hij dat veel Arabische landen lid willen worden van de SCO. Poetin definieerde het Greater Eurasian Partnership als “a big civilizational project. The main idea is to create a common space for equitable cooperation for regional organizations”, om de politieke en economische architectuur te veranderen op het gehele continent.

Dus, er is een noodzaak om veelomvattende strategie op te zetten voor het ontwikkelen van een grootschalig Euraziatisch partnerschap, inclusief een routekaart voor industrialisatie. Dat vertaalt zich in de praktijk als het ontwikkelen van “engineering centers and research centers. This is inevitable for any country that wants to increase its economic, financial, and ultimately political sovereignty. It is inevitable.”

 Yaroslav Lissovolik houdt bij hoe de hele Global South baat kan hebben bij deze convergentie. Hij benadrukt dat tussen de variabiliteit en diversiteit van de platforms die gelanceerd worden door economieën in Global South, de meest omvangrijke en veelomvattende zou de samenvoeging van CELAC (Latijns-Amerika), African Union (Africa), en de SCO in Eurazië, kunnen zijn. En zelfs een meer gediversificeerde groep van “regional blocs that targets deeper integration could feature a BRICS+ platform that comprises the South African Development Community (SADC), MERCOSUR, BIMSTEC”, de China-AEAN vrije handelsovereenkomst, en de EAEU.

Het Euraziatische Forum heeft weer laten zien dat deze hogesnelheidstrein van economische integratie het station al heeft verlaten. Het is erg verlichtend om het scherpe contrast op te merken met het eindeloze doem en verval die het Westen teistert met inflatie, energie- en voedseltekorten, ‘fictional narratives’ en de verdediging van neo-Nazis onder de vlag van liberale “democratie”.                                            

Klik hier voor het originele artikel van journalist en geopolitical analist Pepe Escobar.