Ik heb een:

Europa's angst voor gastekorten op weg naar de winter deels omzeild dankzij China

China importeert dit jaar veel Russisch gas. Dit terwijl de import van andere bronnen is gedaald. In de eerste zes maanden van 2022 kocht China 2,35 miljoen ton aan LNG ter waarde van $ 2,16 miljard. Het import volume steeg met 28,7% jaar-op-jaar en de waarde nam toe met 182%.

Dit betekent dat Rusland de op drie na grootste LNG- leverancier van China is geworden tot nu toe dit jaar. Rusland heeft zo de leveranciers Indonesië en Amerika ingehaald.  Dit gas moet niet verward worden met pijpleidinggas. Het dagelijks aanbod naar China van pijpleidinggas via de Power of Siberia heeft overigens een nieuwe all-time-high bereikt.

Rusland is de op één na grootste leverancier van pijpleidinggas naar China, na Turkmenistan. In de eerste helft van het jaar is het aanbod van Russisch pijpleidinggas naar China gestegen met 63,4%. De vraag is waarom de import van Russisch LNG zo hard is gestegen. De binnenlandse vraag is er momenteel niet. Het antwoord is dat de Russische LNG wordt doorverkocht aan de regio die het heel hard nodig heeft, Europa. De Financial Times (FT) schreef recent: “Europe’s fears of gas shortages heading into winter may have been circumvented, thanks to an unexpected white knight: China.”

De FT stelt verder dat “The world’s largest buyer of liquefied natural gas is reselling some of its surplus LNG cargoes due to weak energy demand at home. This has provided the spot market with an ample supply that Europe has tapped, despite the higher prices.”  De krant negeert hiermee dat het hier niet gaat om een daadwerkelijk “surplus”. Want in dat geval zou de Chinese import van Russische LNG in elkaar zijn gestort. Nee,  deze LNG die China aan Europa verkoopt is in feite Russische LNG.

Volgens Kpler is Europa’s import van LNG op jaarbasis met 60% gestegen in de eerste 6 maanden van 2022. China’s JOVO Group, een grote LNG-handelaar liet laatst weten dat het een LNG-vracht aan een Europese koper heeft verkocht. Een futures handelaar in Shanghai vertelde dat de winst van een dergelijke transactie tientallen miljoenen euro kan opleveren, tot zelfs € 100 miljoen.

Ook de grootste olieraffinaderij van China, Sinopec Group, heeft in april aangegeven dat het overtollige LNG heeft doorgesluisd naar de internationale markt. Volgens lokale bronnen heeft Sinopec 45 vrachten aan LNG, ongeveer 3,15 miljoen ton verkocht. De totale hoeveelheid doorverkochte LNG is waarschijnlijk meer dan 4 miljoen ton, gelijk aan 7% van Europa’s gasimport in de eerste helft van 2022 tot en met eind juni.

Deze ‘overtollige’ LNG werd geproduceerd in Rusland. Maar via de tol in China is het niet langer Russisch gas, maar Chinese LNG. Dit betekent ook dat als de economische activiteit in China weer opveert de situatie snel kan omdraaien. Dan hoeft Beijing niet langer Russische LNG te her-exporteren om Europa warm te houden.

Ironisch genoeg, impliceert dit ook dat Europa voor haar energie afhankelijk is van Beijing, terwijl het nog steeds Russisch gas importeert. Minder grappig is dat Europa Russische LNG voor prijs X had kunnen kopen, maar nu 2X, 3X of meer betaalt. Een hoge prijs voor het afgeven van het signaal aan de wereld dat het Poetin’s regime niet financiert. In werkelijkheid betaalt Europa extra aan zowel Xi als Poetin, die een premie ontvangt dankzij de algehele schaarste op de markt.

Zonder expliciet te zijn, zegt de FT eigenlijk dat Europa Russische LNG via China koopt: “If Russia ends up exporting more gas to China as a means to punish Europe, China will have more capacity to resell its surplus gas to the spot market — indirectly helping Europe.” Hoe wanhopiger Europa wordt met betrekking tot het energie aanbod, hoe meer China’s beleidsbeslissingen invloed kunnen hebben op het EU-blok. Hoe meer Europa zich wil ontworstelen aan haar energie-afhankelijkheid van Rusland, hoe afhankelijker het zal worden van China. Per saldo heeft Europa de ene energie meester ingeruild voor een andere, ook al zijn beiden “joined at the hip”.

Diverse bronnen waaronder Financial Times en Zerohedge.com